Lucky cricket!

Omdat mijn dagen nu gevuld zijn met nogal standaard praktijken heb ik besloten om wat minder reisverslagen te schrijven (tenzij er nu ineens weer elke dag iets spannends gebeurd natuurlijk). Helaas heeft het Nederlandse bezoek het goede weer ook weer mee terug genomen naar Nederland, dus het is hier weer erg regenachtig en koud geweest.. Op maandag hadden de mannen weer binnentraining, en het was heel leuk om te merken dat de jongens de stroopwafels zo lekker vonden. Meerdere mannen die ik normaal niet spreek kwamen even vragen hoe mijn ouders het vonden, het was blijkbaar wel opgevallen dat er buitenlanders langs het veld stonden, haha. De training verliep minder gestructureerd dan normaal omdat de trainer er niet bij was, maar je ziet wel dat ze hard blijven werken. Ze doen dit jaar aan twee competities mee, zodat ze zoveel mogelijk wedstrijden kunnen spelen. Deze week hebben ze ook weer twee wedstrijden op de planning, eentje in het zuiden van Ierland op woensdag en één op zaterdag op de eigen velden.

De dinsdag was een extreem saaie dag, ik heb de hele dag met m'n neus in de boeken gezeten. Ik heb een boek gekregen over de geschiedenis van St. Vincents, en het is heel interessant hoor, maar wel wat saai ;) Ik ben nog even met Rosie een wandeling gaan maken, maar ik vind het niks aan om met zo'n rattig gevalletje door het park te wandelen, haha. Ze trekt alleen maar veel te hard aan het veel te korte riempje, en ik ben een beetje jaloers op de mensen die met een échte grote hond lopen. Ach ja, de frisse lucht was wel heerlijk! Het is Pancake Tuesday (vastenavond) en dit is een dag waarop mensen zichzelf nog mogen verwennen voordat 'lent' (vasten) begint. Volgens de coaches houden de meeste mensen dit vasten niet lang vol (zeker niet op het gebied van koekjes en alcohol), maar het idee is leuk. Ik wordt alvast gewaarschuwd voor morgen, omdat ik meerdere mensen met een zwart kruisje van roet op hun voorhoofd zal zien lopen (Ash Wednesday). Van mijn gastgezin krijg ik dan ook als toetje een pannenkoek, ik vind dit een prima traditie! 

Gisteren (woensdag) ben ik weer de stad in gedoken, en het is wel vreemd om hier weer in m'n eentje rond te lopen! Zeker als ik in Temple Bar rond loop voelt het alsof papa en mama en oom&tante ergens de hoek om kunnen komen! Helaas is dit niet zo, dus ik duik maar een groot warenhuis in op zoek naar de sportafdeling. Het valt me op dat er weinig artikelen voor hurling worden verkocht, behalve wat hurleys. Maar eigenlijk is dit ook heel logisch, want het enige wat ze gebruiken is een hurley en een helm, geen verdere bescherming of attributen. De kleding wordt door de club zelf besteld, net zoals de sliotars. Ik kan het natuurlijk niet laten om even naar de afdeling met kantoorartikelen te gaan, en ik vind daar natuurlijk ook weer iets moois: een weekplanner voor op m'n bureau! Pretty pretty! Ik zie meerdere mensen met een zwarte vlek op hun voorhoofd, dus het is maar goed dat de coaches me een waarschuwing hadden gegeven!

Ik besluit eindelijk de warme chocolademelk van Butlers te proberen, bekend om hun heerlijke bonbons en chocolade, en je krijgt er een gratis bonbon bij! Ik ga voor de Chili Mango bonbon, en man o man wat is dat lekker!! Ik kom hier zeker nog eens terug om één van de speciale chocolademelkvarianten te proberen! Aan het eind van de middag ga ik snel terug naar de club, want we vertrekken om 5 uur voor de wedstrijd! Onderweg naar de club wordt ik al opgepikt door Dayo en Paddy (ik krijg altijd een lift vanaf de poort naar het clubhuis, ik wordt te lui hier).

We vertrekken op Ierse wijze een half uur te laat, en dit keer komt één van de spelers bij ons in de auto zitten. Gezellig, denk ik! Helaas valt deze gezelligerd vrijwel direct in slaap, dus ik klets maar weer verder met de mannen voorin. Na 2 uur rijden zijn we bij Ballinkillen GAA aangekomen, de club waar ze tegen moeten spelen. Het weer is verschrikkelijk, een constant gordijn van regen en harde wind. Gelukkig wordt ik warm aangekleed door de coaches, ze hebben een windbreaker en een dikke muts voor me meegenomen. De mannen spelen in de eerste helft niet zo sterk, maar na een duidelijk speech van Kieran gaan ze er in de tweede helft tegenaan! Ik krijg een steeds meer actieve rol tijdens de wedstrijden: ik ren heen en weer met bidons, zorg ervoor dat alle spelers hun handen insprayen met een spulletje dat ze warm moet houden, zoek hurleys en kleding uit voor de wissels en kom met tissues aandraven voor de bloedneuzen. Heel erg leuk om iets te doen te hebben, en het houd me warm! Mossy (nummer 12, bekend voor onze Nederlandse fans) komt eindelijk aan (hij moest vanaf zijn werk komen) en hij sluit de wedstrijd af met twee spectaculaire punten vanaf de andere kant van het veld! Helemaal super! Ze hebben gewonnen met 3-16 tegen 0-10, wat 25-10 betekend. Woopwoop! Ik ben trots 

Omdat het 'clubhuis' bestaat uit een stel noodgebouwen gaat het grootste deel van het team dit keer niet douchen, wat ik goed begrijp want je moet eerst door de regen naar buiten als je van de kleedkamers naar de douches wilt! Ik ga met het team naar de kantine voor thee (yes!!) en sandwiches, en ik wordt weer goed verzorgd door de coaches, die me van alles aanbieden. De wedstrijd van de avond was voor hun een bevestiging dat ik niet meer naar huis mag, omdat ze zo goed spelen sinds ik hier ben, haha. Pas in oktober kan ik weer richting Nederland, dan is de competitie voorbij. Helemaal prima, ik vermaak me hier goed! 

Dayo heeft een ticket voor me gekocht voor de All-Ireland Football Club Finale op St. Patricks Day, dus mijn plannen staan vast! We gaan in een grote optocht lopen naar Croke Park, allemaal in het blauw en wit met muziek en vlaggen. Het Football Senioren team staat namelijk in de finale van de All-Ireland Club Championship, het hoogste wat je als club kunt bereiken! Dit is de derde keer in de geschiedenis van St. Vincents dat dit gebeurd, dus ik heb er reuze veel zin in!! Wordt volgens mij een heel gezellig feestje, ik wordt meerdere keren gewaarschuwd voor dronken mensen ;) ik heb er zin in, ik zie het als een groot voorbeeld van gemeenschapsgevoel en verbondenheid! St Vincents leden van over de hele wereld komen naar Ierland om erbij te kunnen zijn, vanuit Boston, Los Angeles en meerdere uit Australië! Dat zul je in Nederland niet zo snel zien bij een lokale club ;)

Liefs!